„Dziennik Gazeta Prawna”, piątek, 27 lutego 2015 r. (nr 40)
Brakujące ogniwo rynku pracy
Spółdzielnie są najwyższą, ale i najtrudniejszą formą gospodarowania. Ale trud włożony w ich uruchomienie naprawdę się wszystkim opłaca
Z Cezarym Miżejewskim rozmawia Zuzanna Dąbrowska
Cezary Miżejewski
materiały prasowe
Cezary Miżejewski były poseł PPS, wiceminister pracy, przygotowywał Narodową Strategię Integracji Społecznej, koordynował prace nad Krajowym Planem Działań na rzecz Integracji Społecznej oraz Strategią Polityki Społecznej 2007–2013. Współautor ustawy o zatrudnieniu socjalnym i ustawy o spółdzielniach socjalnych. Przewodniczący Ogólnopolskiego Związku Rewizyjnego Spółdzielni Socjalnych. Członek Rady Pożytku Publicznego. Członek zarządu Wspólnoty Roboczej Związku Organizacji Socjalnych (WRZOS).
Czy ekonomia może być dobra?
Daliśmy się wpuścić w kanał, w którym ekonomia traktowana jest jako nauka ścisła, a podaż oraz popyt to wartości podstawiane do wzoru, z którego wychodzi idealne rynkowe społeczeństwo. Ale zawsze za każdą decyzją ekonomiczną stoi czyjś interes. Czy podatek liniowy, tak lubiany przez Leszka Millera, jest dobry czy zły? Dobry, lecz na pewno nie dla wszystkich. A dawno temu, tak dawno, że nawet najstarsi politycy tego nie pamiętają, ekonomia była nauką społeczną. Bo miała służyć społeczeństwu. A dziś rozumie się ją jako coś, co służy przerzucaniu wielkich pieniędzy, najchętniej wirtualnym strumieniem. W opozycji do tego stworzyliśmy pojęcie ekonomii społecznej.
My? To znaczy kto?
My, ludzie dobrej woli, środowisko wokół tej idei skupione. Świadomie, mówiąc o ekonomii społecznej, wskazujemy, że to pomysł, na który składa się pewien system wartości. System, który wskazuje, co chcemy osiągnąć.